Zawsze wzwyż
Zasadą kierującą naszymi poczynaniami została znana maksyma łacińska : Semper in altum. Jesteśmy zespołem fotografującym w konwencji MODERN PIKTORIALIZMU ( wg terminologii z wystawy prof. D.J. Ruzicky pokazanej retrospektywnie w Minneapolis Institute of Arts z 1990r ) ale opartego na zasadach sformułowanych jeszcze w 1907r przez Roberta Demach`ego na łamach Camera Work.
Mimo pojęcia modern z modernizmem (rozumianym we współczesnym pojęciu !) nie mamy nic wspólnego, wręcz odwrotnie stoimy na pozycjach antymodernistycznych bliskich temu co sformułował D.Kuspit w swoim znakomitym dziele „ Śmierć sztuki „ czy we wstępie do katalogu głośnej wystawy „ Nowi dawni mistrzowie „. Najbliżej nam – choć nie do końca – do neopiktorialistów, fotografii artystów czy fotografii subiektywnej ( w dzisiejszym, światowym zrozumieniu ). Cechą naczelną tej fotografii jest, jak i całej sztuki – jak pisał R. Demachy czy E. Zola – interpretacja. Upraszczając sprawę obraz/zdjęcie ma się różnić od tego co widział obiektyw aparatu - po drodze musi zadziałać wrażliwość i talent fotografującego artysty. Innymi słowy fotografia dokumentalna czy fine view sztuką nie są choć mogą być znakomitą fotografią. Tej zasadzie piktorializmu są poddane wszystkie nasze prace – za każdą stoi w mniejszym czy większym stopniu osobowość autora choć stylistycznie wszystkie prace są jednorodne gatunkowo a w galeriach na naszej stronie poddane dodatkowo weryfikacji tematycznej. Jako ewenement i powód do chluby jest też fakt, że cała nasza fotografia ma charakter interdyscyplinarny; znaczy to, że powstała z inspiracji innymi działami sztuki ( czy wręcz dziełami ! ) będąc ich swoistym fotograficznym odnośnikiem czy interpretacją. Dodatkowo zdecydowana większość naszych galerii ma charakter socjologiczny – znaczy to mniej więcej, że są to prace o charakterze społecznym ale podane w sposób art, nie jako dokument ale jako swoisty odautorski esej na temat. I tu chyba jesteśmy prekursorami w takim potraktowaniu fotografii w Polsce…
